TÜM YAZILARI SON GÜNCELLEME: 00 0000 00:00
Moses Mendelssohn hiç yakışıklı bir adam değildi. Çok kısa bir boyunun olması yanı sıra, çok garip bir de kamburu vardı. Moses Mendelssohn, günün birinde Hamburg'da yaşayan bir iş adamı ziyaret etti. İş adamının, Frumtje adında çok güzel bir kızı vardı. Moses bu güzel kıza umutsuz bir aşkla tutuldu. Fakat güzel kız onun çirkin görüntüsünden ürkmüştü. O nedenle değil onun sevgisine karşılık vermek, yüzüne bile bakmak istemiyordu. Ayrılma zamanı geldiğinde Moses, güzel kızın üst kattaki odasına çıktı ve tüm cesaretini toplayarak onunla son kez konuşma girişiminde bulundu. Kızın güzelliği öylesine olağanüstüydü ki bir an için onun cennetten geldiğini bile düşündü. Fakat kızın başını kaldırıp da yüzüne bakmaktaki direnci, Moses'i çok üzdü. Güçlükle başarabildiği konuşması sırasında çirkin aşık, bu güzel kıza bir soru sordu: “Evliliklerin kutsal bir özelliği olduğuna inanır mısınız?”dedi. “Elbette.” diyerek yanıtladı güzel kız ve gözlerini yine kaldırmayıp Moses'in yüzüne bakmadan kendi de ona bir soru sordu: “Peki ya siz?” dedi. “Siz inanır mısınız buna?” Moses bir an bile duraksamadı: “Evet, ben de inanırım.” dedi ve ekledi. “Biliyor musunuz? Her erkek çocuğu doğduğunda Tanrı, onun evleneceği kızı belirlermiş. Ben doğduğumda da, benim evleneceğim kız belirlenmiş ve Tanrı bana ‘Senin karın kambur olacak.' demiş. O zaman ben bir istekte bulunmuşum Tanrı'dan, ‘Tanrım, kambur bir kadın bir trajedi olur. Lütfen onun kamburluğunu bana ver ve onu güzel bir kadın yap.' demişim.” Moses'in bu sözlerinden sonra Frumtje gözlerini yerden kaldırdı, onun gözlerinin içine baktı ve elini uzatıp Moses'in elini tuttu. Daha sonra da onun sevgili eşi oldu. Yukarıda anlattığım tabii ki bir peri masalı değil ama duyunca hepimizin hoşuna giden ve bizim de aynı davranışı göstereceğimizi düşündüren gerçek bir öykü. Ünlü Alman besteci Mendelssohn'un büyükbabası ile büyükannesinin evlenmelerinin öyküsü. Evet, bu öyküde olduğu gibi kadın veya erkek eğer kendi bencilliklerini ve ihtiraslarını bir kenara bırakıp da karşılıklı olarak fedakarlıkta bulunma erdemi gösterebiliyorlarsa, gerçek anlamda ve uzun soluklu bir evliliği başarmış demektir. Bence evlilik kişinin bireyliğini bırakıp artık başkalarını da düşünebilme yetisini kazanabilmesidir. Bencilliği körükleyen diğer bir etken ise gösteriş. Evet, gösteriş. Kayınvalideler neden ille de güzel bir gelin diye tutturur? Ya da bir kişi hakkında ilk söylenenler neden “güzel” veya “çirkin” sözleri olur? Güzel gelin peşinde koşan kayınvalideler bir süre sonra gelinin davranışlarının dış görünüş kadar mükemmel olmadığını gördükleri zaman dövünmeye ve şikayet etmeye başlarlar. Ama önce ille de güzel olacak, boylu poslu olacak. Halbuki mutluluk denen uzun soluklu birlikteliklerde kendini hissettiren sözde değil özde güzelliklerdir. Çünkü kişiler birbirlerini gönül gözleriyle görürler ve değerlendirirler. Tabii ki ille de güzel kavramının peşinde koşup bu konuda ömür geçirenlerin de suçu yok. Onlar toplumun değerlerini ön planda tutma derdinde olanlar arasındalar sadece. Çünkü güzel gelin alan kayınvalide, aldığı ürüne yaptığı hizmetlerin değdiğini düşünüyor. Ta ki biraz zaman geçip de gelinin dış görünüşü ile kişiliğinin zıt düştüğü ana kadar. Aynı zamanda sevgilisi güzel olan, eşi güzel olan, kızı güzel olan velhasıl güzellere sahip olan herkes kendi toplumda bir adım önde zannediyor. Görümcem der ki: “Güzellik bütün kusurları, hataları örter.” Nasıl yani, bütün hataları güzeller işleyip daha sonra af mı edilecekler? Sırf dış görünüşlerinden dolayı. Gerçi görümcem bu düşüncesinin bedelini ağır ödedi ve bir yıllık oğlu boşandı. Ama bu kavrama bu kadar saplanmasaydı belki oğlunun evliliği hala devam edecekti. Çünkü kangrenleşen acılar hariç bütün ayrılıklar ve kopuşlar insanları üzer ve hayatlarında bir iz bırakır. Sözde değil özde güzellikleri yaşamanız ve gönül gözünüzü harekete geçireceğiniz güzel günler dileğiyle… Sevgiyle...